Groeikracht in tomaat waarnemen

Hoe meer suikers ze draagt, hoe krachtiger de plant. Het suikergehalte is dus erg relevant voor een tomatenteler. Kleine paarse stipjes of een paarse gloed in de kop van de tomaat verklappen het gehalte.

“Ik kijk de hele dag naar de paarsheid” vertelt Koos van der Burg, tomatenteler in Berkel en Rodenrijs. “Als er in het voorjaar veel paarsverkleuring is, zijn er dus veel suikers. Dan kan ik de temperatuur in de kas op laten lopen, waardoor ze harder groeien. Bij weinig paarsverkleuring, laat ik de temperatuur dalen om tot wel 10% energie te besparen.”

Van der Burg en zijn personeel werken nu met subjectieve metingen. “Zoveel mensen, zoveel meningen. Een objectief cijfer is welkom: vanaf dat suikergehalte verwarmen we bij, daaronder niet.” Van der Burg was dan ook blij met de vraag van Ridder: is het een idee om de paarsheid met een camera te meten?

Suikers zitten aan de binnenkant van het gewas, maar door een chemische verbinding ontstaat de kleurstof anthocyaan, verantwoordelijk voor de paarse stippen. Tel de paarse verkleuringen bij elkaar op en je weet het suikergehalte in het gewas, zo was de gedachte bij Ridder, onder andere gespecialiseerd in klimaatregeling voor de glastuinbouw.

Koos van der Burg: “Ik vind innovaties altijd interessant om aan te werken. Zeker in dit geval. Want als het werkt, dan brengt het mij én mijn collegatelers echt een stap verder in het verbeteren van de teelt.”

In de kas van Van der Burg werd een multispectrale camera opgehangen. Die fotografeerde continu de bladeren van een aantal tomatenplanten (met verschillende hoeveelheden blad, voor een diverse meting) en registreerde de paarsverkleuring door beeldherkenning. Van der Burg monsterde die planten elke week op het suikergehalte. Op basis van al die data ontwikkelden Ridder en TechNature een rekenmodel dat het suikergehalte voorspelt.

De samenwerking heeft nog niet tot een werkend prototype geleid. Misschien dat er andere, gemakkelijkere methodes zijn voor het in kaart brengen van het suikergehalte, zoals de hoeveelheid zetmeel. Dat vraagt ingewikkeld vervolgonderzoek; iets wat beter past bij een wetenschappelijk instituut, vertelt Van Ommeren. Hoe dan ook: Van der Burg hoopt dat een oplossing gevonden wordt. “Het zou fijn zijn als we objectieve cijfers krijgen over het suikergehalte.”

Moderne teeltmethoden (het nieuwe telen) gaan uit van het sturen op basis van de status van de plant, een meting als deze past daar perfect in. Juist omdat er nog nauwelijks objectieve data is.

Desondanks zijn Van der Burg, Van Ommeren en Bac tevreden. “Telers hebben enorm veel kennis over hun teelt”, vertelt Bac. “Tegelijk staat de sector voor grote uitdagingen op het gebied van efficiëntie. Het was heel inspirerend om samen met een teler naar een oplossing te zoeken.”